Contents
ข้อมูลพื้นฐาน
ราเม็งมี 4 ประเภทหลัก: ราเม็งซอยุ,ราเม็งต้นโกะสุ,ราเม็งมิโซะ และ ราเม็งชิโอะ แต่ยังมีราเม็งที่มีเอกลักษณ์อื่น ๆ อีกด้วย
ซึเกะเม็ง (Tukemen)
ซึเกะเม็ง ที่กินโดยแยกเส้นกับน้ำซุปออกจากกันเป็นครั้งแรกที่ร้าน “ไดชิเค็น” ในโตเกียวเมื่อปี 1955 ต้นกำเนิดของซึเกะเม็งมาจากการที่นายยามากิชิจากร้านราเม็งนี้กินเส้นกับน้ำซุปแยกกัน ปัจจุบันซึเกะเม็งกลายเป็นประเภทหลักของราเม็ง

อาบูระโซบะ (Aburasoba)
อาบูระโซบะ เป็นราเม็งที่ไม่มีน้ำซุป โดยใส่ซอสหนักที่ทำจากน้ำมันงาหรือซอยุที่ก้นชาม แล้วคลุกเส้น มีที่มาจากพื้นที่มุซาชิโนะในโตเกียว สามารถเพิ่มน้ำมันพริกหรือน้ำส้มสายชูตามชอบ และใส่ส่วนผสมอย่างไข่ออนเซ็น,ชาชู,เม็นมะ,เนกิ

ไต้หวันมาเซะโซบะ (Taiwanmazesoba)
ไต้หวันมาเซะโซบะ เป็นอาหารท้องถิ่นของเมืองนาโกย่าในจังหวัดไอจิ ภูมิภาคกลางของญี่ปุ่น เป็นราเม็งแบบไม่มีน้ำซุป มีเนื้อสับที่ปรุงรสด้วยกระเทียมและซอยุวางบนเส้นหนา คล้ายกับอาบูระโซบะ แต่ใช้ส่วนผสมที่มีสีสันสดใส เช่น หน่อไม้ฝรั่ง,เนกิ,ผงปลา,ไข่แดง ดูสวยงาม มีประวัติศาสตร์ไม่นาน เริ่มต้นในปี 2008 จากร้านราเม็งในนาโกย่า

ราเม็งยีรอจิโร่ (Ramen Jiro)
ราเม็งยีรอจิโร่ เป็นราเม็งที่คิดค้นโดยนายยามาดะจากร้านราเม็งในโตเกียวเมื่อปี 1968 เป็นราเม็งที่มีลักษณะเฉพาะ ด้วยน้ำซุปซอยุบนฐานต้นโกะสุ และเส้นหนา มีเอกลักษณ์ด้วยผักมากมาย รสชาติและรูปลักษณ์ต่างจากราเม็งอื่น ๆ จนเหมือนเป็นประเภทราเม็งอีกประเภทหนึ่ง ราเม็งที่ได้รับอิทธิพลจากราเม็งยีรอจิโร่เรียกว่าราเม็งยีรอจิโร่

ราเม็งยีเคะเอะโยโกฮามะ (Yokohamaiekeiramen)
ราเมงยากาตะโยโกฮามะ เป็นราเมงที่มีต้นกำเนิดจากเมืองโยโกฮามะ จังหวัดคานากาวะ ในภูมิภาคคันโตะ ตั้งแต่ปี 1974 เป็นต้นมา ใช้ซุปฐานน้ำต้มกระดูกหมูและซอสถั่วเหลือง รวมถึงเส้นราเมงหนา ร้านราเมงที่เสิร์ฟราเมงชนิดนี้มักจะใส่คำว่า ‘ยะ’ ต่อท้ายชื่อร้าน วัตถุดิบทั่วไปประกอบด้วยผักโขม สาหร่าย และหมูชาชู ราเมงยากาตะโยโกฮามะนี้ได้รับความนิยมอย่างมากทั่วทั้งเอเชีย

ราเมงวอนตัน (Wantanmen)
ราเมงวอนตัน (Wantanmen) ใช้วอนตันที่ห่อด้วยกุ้ง หมูบด ไก่บด และต้นหอม เป็นวัตถุดิบหลัก และทานพร้อมกับราเมง ราเมงชนิดนี้ได้รับความนิยมและรู้จักกันทั่วโลก

ราเมงกวางตุ้ง (Kantonmen)
ราเมงกวางตุ้ง แม้จะมีชื่อเป็นภาษาจีน แต่เป็นราเมงที่มีต้นกำเนิดในญี่ปุ่น ประกอบด้วยซุปซอสถั่วเหลือง ที่ใส่เนื้อและผักผัดแบบจีน และท็อปด้วยซอสข้นที่ผสมกับแป้งมันสำปะหลัง

ราเมงต้านต้าน (Tantanmen)
ราเมงต้านต้าน มีต้นกำเนิดจากมณฑลสี่เชียนของจีน แต่ราเมงต้านต้านของญี่ปุ่นได้รับการปรับปรุงให้เข้ากับรสชาติของคนญี่ปุ่น มีรสชาติที่ไม่เผ็ดมากเท่าต้นฉบับจีน และเส้นราเมงหนากว่า วัตถุดิบประกอบด้วยเนื้อบดปรุงรส ผักบุ้งจีน และผักโขม ในญี่ปุ่นยังมีการสร้างสรรค์ราเมงต้านต้านแบบเฉพาะต่างๆ ทั่วประเทศ
